Dizayn – insanın daxili səssizliyinin ifadəsi
Dizayn bəzən təkcə bir məkanda yerləşdirilən mebel və rənglərin uyğunluğu deyil. O, insanın içində daşıdığı dünya ilə kənar mühit arasında qurduğu körpüdür. Hər kəsin içinə çəkilərək dincəldiyi, nəfəsini bərpa etdiyi bir daxili səssizliyi var. Bəzən sözlərlə ifadə olunmayan, səsləndirilməyən, sadəcə “hiss olunan” bir sahə. Dizayn məhz bu sahənin vizual dilə çevrilmiş formasıdır.
Daxili sükutun məkana çevrilməsi
Həyatın sürəti artdıqca, insan öz içindəki sakitliyə daha çox ehtiyac duyur. Ev və ya iş mühitinin planlanması, əslində, ruhun rahatlama nöqtəsini yaratmaq üçündür. Hər detal – divarın tonu, işıqlandırmanın yumşaqlığı, toxunulanda zərif hiss verən materiallar – insanın içindəki sükutu oyadır.
Minimalist mebellər, təmiz xətlər və zədələməyən rəng palitrası insan zehnini yorucu informasiyalardan azad edir. Belə interyerlərdə adam özünü daha yüngül, daha dərin düşünən və daha az danışan biri kimi hiss edir. Çünki məkan özü artıq danışır.
Rənglərin psixologiyası və hisslərin dili
Rənglər insanın rifahına birbaşa təsir göstərir. Sakit torpaq çalarları, pastel tonlar və təbiətin ardıcıllığını xatırladan rəng keçidləri içimizdəki sükutu gücləndirir. Bu rənglər gözü yormur, ərköyüncə diqqət çəkməyə çalışmır və insanla təbiət arasında görünməz bir harmoniya yaradır.
Ağ — başlanğıc və nəfəs alan boşluq kimidir.
Bej və krem tonları — toxunan hər şeyi yumşaldır.
Boz — sakit fon rolunu oynayaraq düşüncəni dərinləşdirir.
Yaşıl və torpaq tonları — təbiətlə bağ qurma hissini artırır.
Bu harmoniya insanın daxili səsini daha yaxşı eşitməsinə imkan verir.
Materialların toxunuşundakı sükut
Hər materialın öz enerjisi var:
-
Təbii ağac — isti və canlıdır, insan toxunuşuna cavab verir.
-
Kətan və pambıq — nəfəs alan teksturalardır, rahatlıq verir.
-
Taş və mermer — sabitlik və dərinlik təsiri yaradır.
Bu materiallarla dizayn edilmiş məkanlar sözsüz olaraq “sakit ol, nəfəs al, buradasan” deyir.
Fəzada nəfəs qoymaq
Ən gözəl dizayn, özünə yer buraxandır. Məkan boşluqlarla tamamlanır. Hər künc doldurulmalı deyil. Sükutun da dəyəri onu hiss etmək üçün yer saxlamaqdan gəlir.
İnsan psixikası rahatlığı boşluqda tapır. Ona görə də bir interyer nə qədər nəfəs alan, yüklənməmiş və axıcıdırsa, insan içində o qədər sükut yaşayır.
Nəticə
Dizayn, əslində, gözə xoş görünməkdən daha artıqdır. O, xarici mühiti insanın daxili rahatlığına uyğunlaşdırmaq sənətidir. Daxili səssizliyə toxuna bilən dizayn insanı özünə qaytarır, nəfəslərindən dərinlik yaradır və ruhun ən çox ehtiyac duyduğu şeyi – sakitliyi – həyatın mərkəzinə yerləşdirir.
Çünki dizayn, sadəcə görünənlərdən ibarət deyil. O, görünməyənin — insanın içindəki səssiz dünyanın — ən incə əksidir.