Rənglərin bir-biri ilə danışdığı məkanlar
– interyer dizaynda ahəngin görünməyən dili
Bir məkanı gözəl edən təkcə onun mebeli, aksesuarları və ya genişliyi deyil. Əsl gözəllik rənglərin bir-biri ilə qurduğu səssiz dialoqun içində gizlidir. Hər rəng öz xarakterini, enerjisini və duyğusunu daşıyır. Onlar bir yerdə olduqda isə sanki insanın daxilinə toxunan sakit bir söhbət başlayır. Bu söhbət nə sözlərlədir, nə də səslə. O, hisslərlə, gözlə və ən çox da ruhla anlaşılan bir dildir.
Rənglər məkanı necə danışdırır?
Bir məkan – ev, ofis və ya kiçik bir otaq – içindəki hər detal ilə bir insana bənzəyir. Divar rəngləri onun ruhudur, mebel rəngləri xarakteridir, işıq isə o məkanın nəfəsidir. Rənglərin düzgün harmoniya ilə seçilməsi insanın psixoloji rahatlığını gücləndirir, daxili balansı bərpa edir və məkanda enerji dövranını yumşaldır.
-
İsti tonlar (bej, açıq qəhvəyi, karamel) – insanı qucaqlayan rahatlıq hissi yaradır. Onlar evi ev edən hissdir.
-
Soyuq tonlar (mavi, bozun açıq tonları, adaçayı yaşılı) – zehni açır, nəfəs almağı yüngülləşdirir, dərin düşüncə verir.
-
Tünd vurğular (qara, zeytun, şokolad rəngi) – məkanı yerə bağlayır, ciddi və zərif bir bitiş yaradır.
Ahəngin sirri: Rənglər danışanda məkanda harmoniya oluşur
Rənglər bir-biri ilə danışanda, qarşıdurma deyil, tamamlanma baş verir. Bu tamamlanma üç əsas prinsiplə formalaşır:
-
Denge (Balans)
Açıq tonların üstünlük təşkil etdiyi məkan geniş və nəfəs alan görünür. Tünd rəng vurğuları isə onu stabil saxlayır. Əgər hər şey açıq rəngdirsə, məkan uçucu və enerjisiz görünəcək; hər şey tünd rəngdirsə, ağır və sıxıcı. -
Təbii keçid (Gradient)
Rənglər ani şəkildə dəyişməməlidir. Açıq bejdən isti qəhvəyiyə, ordan zeytun yaşılına yumşaq keçid – məkana musiqi effekti verir. Göz yorulmur. -
Səslərin tonu kimi
Necə ki musiqidə notlar bir-birinə uyğun çalındıqda melodiya yaranır, dizaynda da rənglər uyğun seçildikdə məkan sakit bir harmoniya ilə “musiqi kimi axır”.
Məkanın ruhunu oyadan nüanslar
-
Divar + Mebel + Detal üçlüyü – Əsas rəng divarda, xarakter mebeldə, duyğu isə detallarda gizlidir.
-
Toxumalar rəngi daşıyır – Parça, xalça, kətan pərdə… onlar rəngin toxunuşa çevrilmiş halıdır.
-
İşıq rəngin nəfəsidir – Günəş rəngi yumşaldır, süni işıq isə rəngi ya soyuqlaşdırır, ya da dərinləşdirir.
Nəticə
Rənglərin danışdığı məkanlar insana sadəcə vizual gözəllik vermir. Onlar insanın ruhunun dərin qatlarına toxunur. Sakitlik, balans, yüngüllük və dərinlik hissi yaradır. Belə məkanlarda insan yalnız yaşamır – özünü dinləyir, özünü hiss edir, özünə qayıdır.
Çünki ev – yalnız dörd divar deyil.
Ev – rənglərin içimizlə apardığı səssiz söhbətdir.