Evin dili – səssiz harmoniya
Hər evin bir dili var. Bu dil nə danışıqdan, nə səsdən, nə də yazıdan ibarətdir. O, daha dərin bir yerdə – əşyaların seçilişində, rənglərin bir araya gəlməsində, qoxuların xatirələri oyatmasında, işığın məkanı necə siluetləndirməsində gizlənir. Ev bizə danışır, sadəcə biz bəzən onu eşitməyə tələsmirik.
Evin içindəki səssizlik
Səssizlik – boşluq deyil. O, nəfəs alan, düşünən, hiss edən bir mühitdir. Evin səssizliyi bəzən bizi sakitləşdirir, bəzən isə düşündürür. Divarların səsi var – illərlə içində toplanmış addımların, söhbətlərin, göz yaşlarının, gülüşlərin səsi. Hər küncdə bir iz, hər rəfdə bir xatirə dayanıb.
Bəzən sadə bir stul belə evin bütün ruhunu daşıya bilər. Çünki o stulda kimlər oturub, hansı xəbərlər alınıb, hansı düşüncələr keçirilib – ev bunları bilir.
Rənglər və materiallar – evin sözləri
Rənglər evin danışdığı cümlələrdir. Pastel tonlar sakitlik danışır, dərin yaşıl köklənmə hissi verir, bej tonlar bizi torpaq kimi qucaqlayır. Taxta istilikdir. Daş möhkəmliyin səsidir. Metal səssiz gücdür. Şüşə işığa yol açan pəncərədir.
Ev material vasitəsilə duyğunu toxunuşa çevirir:
-
Taxta masa – ailə söhbətlərinin şahidi
-
Yumşaq xalça – isti addımların yoldaşı
-
İncə pərdə – səhər küləyinin dili
İşıq – evin nəfəsi
Evin dili yalnız əşyalardan ibarət deyil. İşıq gəldiyi kimi hər şeyi dəyişir. Səhər günəşi evə yumuşaq bir oyanış verir. Axşam işığı isə evi sakitləşdirir, yeri gələndə yorğunluğu qucaqlayır. Süni işıqda hər kölgə danışır, hər kölgə öz hekayəsini göstərir.
İşıq evi sadəcə işıqlandırmır. O, evə ritm verir. Günün axışını, hisslərin dəyişməsini, zamanın mərhələlərini göstərir.
Əşyalara deyil, duyğuya sahib olmaq
Evi doldurmaq asandır. Lakin ev yaratmaq – bu başqa bir hekayədir. Çünki ev eşidilmək istəyir, izlənmək deyil. Ev gözəllik üçün yox, harmoniya üçün yaşayır.
Minimalizm burada sadəcə az əşya demək deyil. O, artıq səs-küyün, dağınıqlığın, yersiz enerjinin evdən çıxmasıdır. Qalan isə yalnız bizə aid olan, bizi anlayan, bizi sakitləşdirən şeylərdir.
Nəticə: Ev – insanın ən səssiz aynası
Ev bizim daxili halımızın təkraridir. Biz içimizdə xaos olanda evimiz də qarışır. Biz içimizdə yüngülləşəndə evimiz də nəfəs alır. Buna görə də ev sadəcə yaşadığımız məkan deyil – o, daxili dialoqumuzun fiziki formasıdır.