İşığın hərəkəti ilə dəyişən məkan
Hər gün evimizə daxil olan işıq, əslində, məkanın ruhunu yenidən yazır. Biz çox zaman bunu fərq etmirik, çünki işığın dəyişimi səssiz, incə və mülayimdir. Ancaq məkanın necə hiss olunacağını, rənglərin necə göründüyünü, kölgələrin hansı emosiyanı yaratdığını müəyyən edən də məhz işığın bu səssiz hərəkətidir.
İşıq – məkanın görünməyən memarı
Bir otağı tamamilə yeniləmədən, sadəcə işığı dəyişərək onun enerjisini dəyişmək mümkündür. Günəşin səhər yüngül sığalı ilə otaq yumşaq və sakit görünür. Günortaya doğru işıq daha sərt və güclü olur, məkan daha canlı, daha ayıq bir xarakter qazanır. Axşam isə işıq enir, kölgələr uzanır, məkan dərinləşir, düşüncəyə dəvət edən poetik bir hal alır.
Bu dəyişkənlik, insanın gün ərzində keçirdiyi emosiyaların da əksidir. Məkan bizi formalaşdırdığı kimi, işıqlandırma da hisslərimizi formalaşdırır.
Kölgələrin rolu
Kölgə yalnız qaranlıq deyil. Kölgə ritmdir, pauzadır, nəfəs alma anıdır.
Bir məkanda kölgə nə qədər düzgün paylanırsa, orada rahatlıq da bir o qədər güclü hiss edilir. Dizaynda kölgələr, eynilə musiqidəki sükut kimidir – hər şeyi daha mənalı edir.
Yüngül pəncərə pərdələri, mat səthlər, təbii ağac və daş materialları kölgələrin məkanla harmonik rəqsini daha da hiss etdirir.
Axşam işıqlarının yumşaqlığı
Süni işıq günün axşam hissəsini tamamlayır. Mərkəzi işıq mənbələrini söndürüb, yalnız masa lampası, döşəmə lampası və ya şam işığından istifadə etdiyimiz zaman məkan birdən susur, yumşalır, insanın içindəki xaosu sakitləşdirir.
Bu, evin bizə “xoş gəldin, artıq dayana bilərsən” deməsidir.
Günün ritmi ilə yaşayan ev
Belə bir evdə zaman hissi də dəyişir. Məkan, sabit bir obyekt kimi deyil, yaşayan, nəfəs alan, günəşlə doğub batıb yenilənən canlı bir varlıq kimi qəbul olunur.
Səhərin işığı – başlanğıc
Günortanın işığı – dinamika
Axşamın işığı – sükut və mərhəmət
Məhz bu ritm insanı ilə bərabər mövcud olan ev yaradır.
Nəticə
İşıq yalnız məkanı göstərmir, onu danışdırır.
İşıq hərəkət etdikcə, məkanın xarakteri, atmosferi və duyğusu da dəyişir. Onu hiss etməyi öyrəndikcə, ev artıq sadəcə yaşamaq yeri deyil – ruhumuzu bərpa edən bir sığınacaq olur.
Əgər ev nin səssiz dilini anlamağa başlasan, görərsən ki, hər kölgədə, hər işıq parçasında sənə aid bir hekayə gizlənib.